Χρυσή τομή μεταξύ ανάπτυξης και διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος.

  Εντυπωσιακό ήταν το άρθρο του κ. Αγόρη στον Πρωινό Λόγο με θέμα την φραγματοποίηση του Αώου ποταμού επεκτείνοντας όμως τον προβληματισμό του, στο τι θα πρέπει να αποφασίσουμε: Ανάπτυξη ή αδιασάλευτο φυσικό περιβάλλον.

 Ο προβληματισμός αυτός θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένος  από κάποιον που έχει πλήρη άγνοια για την οικονομία της περιοχής που κατ’ εξοχήν στηρίζεται στο φυσικό περιβάλλον, με τουριστικές, αγροτικές και όχι μόνο υποδομές, για την κατάσταση του ποταμού Αώου από την εκτροπή των πηγών του, την διασάλευση του οικοσυστήματος σε όλο τον ρού του ποταμού και κυρίως στα ανώτερα τμήματα αυτού, που γίνεται αντιληπτή και από έναν εντελώς άσχετο που γνώριζε την περιοχή  πριν του αρχικού φράγματος. Υπάρχουν μελετητές, (Ίδρυμα Γουλανδρή), που θεωρούν απαραίτητη την επιστροφή τμήματος του υδατίνου όγκου των πηγών Αώου στο φυσικό του ρού για την επιβίωση ενός υγιούς οικοσυστήματος.

   Θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένος εάν αγνοούσε  όλες τις επιστημονικές απόψεις, που αφορούν όχι μόνο το θέμα Αώος, αλλά και το οικοσύστημα της ευρύτερης περιοχής μέχρι και την Παμβώτιδα και τον Καλαμά.

   Το ερώτημα δεν είναι φυσικό περιβάλλον ή ανάπτυξη!  Είναι πλήρης διασάλευση του οικοσυστήματος και κοινωνικοοικονομική υποβάθμιση των περιοχών της χαράδρας του Αώου, με συνέπειες μέχρι και τα Αλβανικά σύνορα, αν και τα ποτάμια δεν έχουν σύνορα, που αντιπαρατίθεται στην αρμονική με τη Φύση  οικονομική ευρωστία των κοινωνιών της περιοχής. Η ευζωία στην περιοχή είναι άρρηκτα δεμένη με το φυσικό περιβάλλον και τον ποταμό. "Ροή ζωής και πολιτισμού", σύμφωνα με τον καθηγητή Βασίλη Νιτσιάκο. Αυτά τα βουνά είναι η πατρίδα μας και όχι αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης. Είναι η Συνείδησή μας που πλάστηκε στους αιώνες ροής του Ποταμού μέσα απ’τις καρδιές μας. Η συνείδηση δεν ξεπουλιέται και δεν ξεγελιέται. Πιθανώς ο ανωτέρω συντάκτης θα είναι ενήμερος για τους φαιδρούς ελιγμούς των προωθούντων τα σχέδια φραγματοποίησης με αλλαγές σχεδίων, ανακριβή δεδομένα ή ακόμη αρχικά και την άρνηση ύπαρξης θέματος φράγματος στον Αώο, που στη συνέχεια δεν κρίθηκε απαραίτητο και στο τέλος με τη “μέθοδο του αιφνιδιασμού” πέρασε και από το συμβούλιο της περιφέρειας…Μεθοδεύσεις από αδιαφανείς έως γελοίες. Αλλά πόσο επικίνδυνο γίνεται σε συγκεκριμένες κοινωνικές περιστάσεις το γελοίο!

   Ο ρόλος της δημοσιογραφίας δεν είναι να συμβιβάζει καταστάσεις και πόσο μάλλον να προωθεί συμφέροντα!  Ειδικά σε τέτοια θέματα απαιτείται μελέτη, εμβάθυνση, αμεροληψία και κυρίως Ηθική πέρα από πολιτικές αντιλήψεις και συμπάθειες.

Άρα δεν χρειάζονται χρυσές τομές αλλά απλά να ακολουθήσουμε τις απόψεις των επιστημόνων και την βούληση των κοινωνιών για την αέναη συνύπαρξή μας σε ένα υγιές και γενναιόδωρο φυσικό περιβάλλον.  

                                                                                       Mε εκτίμηση

                                                                                    Χρόνης Δρούγιας